We stoppen onze ouderen het liefst weg in bejaardenhuizen, waar ze verpieteren. Dat is het beeld. Maar klopt dat wel? En hoe gaat dat als we straks nog veel langer voor ze moeten zorgen?
Mijn oma (89) is nogal een diva. Ze vindt het vanzelfsprekend dat de familie voor haar klaarstaat – en ze wil dat alles goed en het liefst ook nog een beetje snel gebeurt. Het is voor haar de normaalste zaak van de wereld dat een van haar schoondochters haar twee keer per dag belt voor een praatje.En ook dat de andere schoondochter naast haar drukke baan elke dag even langskomt om te kijken of ze nog iets nodig heeft. Net als da thaar zoons de administratie bijhouden, klusjes in haar flat doen en als ze over twee weken 90 wordt, een groots feest voor haar organiseren. En natuurlijk dat ze haar kleindochters altijd om een boodschap kan sturen. ‘Ja, hallo, met oma. Zeg, kun jij vanmiddag even…. Lees hier verder.
Dit artikel is in 2013 gepubliceerd in de Volkskrant.
