‘Texel is vol.’ Na Barcelona en Amsterdam kreunt nu ook Texel onder de enorme toestroom van toeristen. Maar niet iedereen klaagt.
Dit zijn toch tenten, of niet dan?’ Boerin Alphine Smit gebaart naar het verdorde grasveld achter haar Texelse akkerbouwbedrijf. In een wijde kring staan ze opgesteld, de veertien ‘glampingtenten’. In de schaduw van een van de enorme tenten ligt een uitgetelde vader in de bijgeleverde hangmat (‘de jongste slaapt eindelijk’). Voor een andere tent drinken kinderen op de veranda een glas limonade. Ze aten net pannenkoeken, gebakken in het keukentje met gasstel en stromend water. Op boerencamping Noorderwaard geen moeilijk gedoe met wiebelige campinggasstelletjes. Met de wc-rol onder de arm naar het toiletgebouw hoeft hier ook niet: in alle tenten zit een toilet. De meest luxe variant heeft zelfs een ligbad.
Alphine en haar man Hans Smit wachtten acht jaar op een vergunning voor hun boerencamping. Ze gingen in zee met Farmcamps. Dat bedrijf levert luxe tenten en regelt de boekingen voor boerencampings in het hele land. De familie Smit investeerde in de aanleg van riolering, elektra, water en gas, een douchehok en een campingwinkeltje. Het leek zo’n mooi plan om naast het boerenbedrijf een goede boterham bij te verdienen. Maar een strenger toerismebeleid van de gemeente lijkt nu roet in het eten te gooien. — Lees hier verder.
Gepubliceerd in de Volkskrant op 25 augustus 2018
