Jonge militairen met amputaties revalideren in het Militair Revalidatie Centrum Aardenburg in Doorn. Verscholen in de bossen werkt revalidatiearts Wim Wertheim daar met de nieuwste technieken. ‘De jongens en meisjes zitten nu in de heftigste missie ooit.’
Infanterist Sander reed negen maanden geleden in Uruzgan op een bermbom. Nu kgkt hr1 in de spreekkamer van kolonel-revalidatiearts Wim Wertheim een beetje stuurs om zich heen. Hrj is in uniform gekomen; camouflagepak, legerkistjes, baret in de broekzak. Hij was de chauffeur en ving de hardste klap op. Hij herinnert zich niet meer wie hem uit de wagen heeft gesleept, wel dat hij werd weggevlogen met een helikopter. Sander had een zware hersenschudding, een dikke enkel en een hoofdwond. Na twee weken kon hij weer met zijn maten op patrouille.’Gelukkig maar, als het langer had geduurd, durfde ik misschien niet meer.’Maar terug in Nederland gaat het niet goed met hem. Zijn enkels doen pijn na inspanning. Als ik een uurtje heb hardgelopen, heb ik daarna dagenlang pijn in mijn hakken en kan ik alleen maar strompelen.’
In het UMC Utrecht is hij al helemaal doorgelicht, maar de orthopeed heeft niets gevonden. Zo is hij bij het Militair Revalidatie Centrum (MRC) Aardenburg in Doorn terechtgekomen. Hier zijn de revalidatieartsen, fysiotherapeuten en sporttherapeuten gespecialiseerd in aandoeningen aan het houdings- en bewegingsapparaat. Niet alleen voor militairen; van de patiënten werkt 60 procent bij Defensie. De andere 40 procent zijn burgers met een CVA, rugproblemen of amputaties. – Lees hier verder.
Dit artikel werd in 2010 gepubliceerd in Medisch Contact.
