Het leven van gynaecoloog in opleiding Kees Maas veranderde een jaar geleden drastisch. De niet-operabele hersentumor maakt hem soms woedend, maar zijn leven is beter en intenser geworden.
De 33-jarige Kees Maas was een veelbelovend gynaecoloog in opleiding. Hij promoveerde cum laude op onderzoek naar zenuwsparende operaties bij kanker in het bekkengebied. In het Leids Universitair Medisch Centrum (LUMC) werkte hij als arts in opleiding. Hij was net een jaar vader toen hij vorig jaar te horen kreeg dat hij een hersentumor heeft; een operatie biedt geen soelaas. Van de ene op de andere dag moest hij stoppen met werken.
Hij heeft niet helemaal afscheid genomen van het ziekenhuis. Maas komt er nog dagelijks. Voor zijn vervolgonderzoek naar zenuwsparende operaties, maar ook om zich bezig te houden met zijn grote passie: kunst. Binnenkort start in de ziekenhuisgangen de tentoonstelling ‘uitzicht met zandkorrel’, waarvan maas medecurator is. De tentoonstelling gaat over hoe ziekte kwetsbaar maakt, maar ook over de positieve kanten van leven met een naderend einde.
In een kamertje in het LUMC vertelt Maas over zijn diagnose en zijn leven nu. ‘Op 8 december vorig jaar meldde ik me voor het eerst sinds tijden ziek. ik had hoofdpijn en was misselijk. een buikgriep, dacht ik. maar het ging niet over en mijn huisarts stuurde me op 20 december naar de ehbo. De dienstdoende arts keek me in de ogen en zag pupiloedeem. Op de CT-scan was een tumor zichtbaar. Ik werd meteen opgenomen, kreeg dexamethason en de volgende dag deden ze een biopt. Het bleek een kwaadaardige tumor; een glioblastoma multiforme. Een hele, hele slechte diagnose.’ Lees hier verder.
Dit artikel verscheen in 2005 in Medisch Contact.
